The one with the saying goodbye

Hallo! Een warme groet vanuit het zonovergoten Doornspijk. Oh nee, toch niet! Brrrr….

Deze week was een vreemde, verdrietige, blije week. Afscheid nemen was best zwaar, vooral van de kinderen! Maandagmiddag hadden we eerst nog een presentatie/training voor de leerkrachten, tjonge wat was ik daar zenuwachtig voor. Ik had een korte training over differentiatie, dat je op verschillende manieren lesgeeft. Zoals ik al eens eerder heb gezegd, in Afrika heb je dikke pech als je niet meekomt in de les. Nu heb ik gelukkig super goeie kinderen in mijn RT die mijn presentatie was extra argumenten gaven. Deze week was namelijk ook testweek, ik heb superveel geoefend met ze en ze hebben ALLE DRIE gewoon een 10 gehaald! Oh wat was ik trots op ze! Ik hoop ook echt dat de leerkrachten inzien dat ‘zulke’ kinderen ook gewoon slim zijn maar er net iets langer over doen om het te snappen…

Woensdag kreeg ik een foto van een meisje uit m’n klas waar ze zelf opstond: “So you will never forget me teacher’ Och lieverdje, daar heb ik geen foto voor nodig. Jullie zijn allemaal in mijn hart! Ook heb ik wat foto’s gemaakt van de hele klas en mij, helemaal leuk geworden! Donderdag was dan toch echt de laatste dag. S’morgens hebben we afscheid genomen van de teachers. We kregen allebei een prachtige handgewoven sjaal en een traditioneel tasje, echt supermooi! Verder hebben we allebei een andere naam gekregen omdat ze het toch echt te moeilijk vinden. Ik ga nu verder door het leven als ‘Nunusha’ wat little loved one betekend. (Kleine geliefde) Ze vonden dit koosnaampje wel op Nineke lijken haha. (trouwens een stuk beter als ‘Tota’ zoals één teacher mij noemde en wat ‘aap’ betekend :D)

S’middags nog afscheid genomen van de kinderen, dit was echt heel zwaar. Mohammed (één van mijn RT kindjes) kwam me een knuffel geven en wilde me niet meer loslaten. Hij hing echt heel verdrietig tegen me aan, toen had ik wel een flinke brok in m’n keel!

Die avond waren we uitgenodigd door alle schoonmakers om nog een laatste maal met elkaar te hebben. Was erg gezellig en lekker! En toen was het toch echt voorbij. Het hele huis schoongemaakt en s’nachts gingen we om 1 uur slapen om er kwart over 5 weer uit te gaan. (dat is kwart over 3 Nederlandse tijd) Naar de airport gegaan en daar met het vliegtuig naar Frankfurt. In Frankfurt met de trein verder gerezen. Net toen we bij Arnhem waren kreeg hij last van technische fouten, dus alleen het voorste wagonnetje kwam bij het perron. En ja, u raad het al… wij zaten in één van de achterste. Met drie koffers. Ik had geen idee hoe ik dat voor elkaar moest krijgen maar gelukkig was er een alleraardigste man die mij hielp. Hij was helemaal verontwaardigd op de andere mannen (Die Mannen müssen die Frauen helfen… ofzoiets) En toen zag ik daar mijn lieve ouders weer… Heerlijk om weer te knuffelen! Dat was echt een heel mooi en bijzonder moment hoor! Eenmaal thuis heb ik souvenirtjes gegeven en hebben we mijn verjaardag nog gevierd haha. Helemaal leuk. Uiteindelijk lag ik om ongeveer 1 uur s’nachts op bed.

Vanmorgen was ook heerlijk. Ik stond voor de koelkast en het leek wel een eetparadijs! Sjonge, wat smaakte dat brood lekker! Gelijk maar een feestmaal gemaakt met kaas en worst en appelstroop en pasta etc. etc. Heerlijk!!!

En dan was dit toch echt ook de laatste blog! Ik vond het super lief om al jullie reacties enzo te lezen. Hartelijk bedankt voor dat!
Heel veel liefs en tot ziens!
Nineke